W tajskim jest wiele partykuł, które można dodać na końcu zdania. Te słowa same w sobie nie mają żadnego znaczenia, ale wpływają na zabarwienie emocjonalne i znaczeniowe wypowiedzi podobnie jak np. w polskim „no” lub „proszę”:

Idź już. / No idź już. / Idź już, proszę.

Poniżej podaję kilka przykładów najczęściej używanych partykuł tego typu, chociaż jest ich o wiele więcej.

นะ

to często używana partykuła, która może zmienić wypowiedź na kilka różnych sposobów:

1. Sprawia, że wypowiedź staje się łagodniejsza i mniej szorstka, szczególnie w przypadku nakazów:

มานี่นะ – Chodź tutaj.
อย่านะ – Nie rób tego.

2. W połączeniu z czasownikami sugeruje, że mówiący stara się do czegoś przekonać rozmówcę lub prosi o zgodę:

ไปด้วยกันนะ – Pójdziemy razem, dobra? / Chodźmy razem, co?
ดีนะ – W porządku / Zgoda
สาวคนนั้นสวยนะ – Tamta dziewczyna jest piękna, nie?

3. Używana w pytaniach powoduje, że stają się bardziej uprzejme i mniej szorstkie:

ใครนะ อยู่ที่นั่น – Kto tam jest?
ที่ไหนนะ ที่คุณไป – Dokąd to pojechałeś?

4. Używana jest w pytaniach, kiedy prosimy żeby rozmówca powtórzył to, co powiedział:

อะไรนะ – Słucham? / Co proszę?
ที่ไหนนะ – Gdzie? / Przepraszam, gdzie?

5. Żeby wyrazić łagodną dezaprobatę:

คุณนะคุณ ทำไมไม่หาฉัน – Ach ty, dlaczego nie przyszedłeś się ze mną zobaczyć?

น่ะ

brzmi podobnie do นะ, ale ton jest inny. Znaczenie obu może być podobne albo różne. Zobaczcie przykłady:

1. Żeby kogoś ponaglić lub nalegać na coś:

มาน่ะ – No chodź!
ชอบน่ะ – Lubię to!

2. Żeby zaznaczyć, że dane słowo lub wyrażenie jest istotne:

อหารไทยน่ะ อร่อยมาก – Tajska kuchnia, wiesz, jest bardzo smaczna!
วันที่คุณมาน่ะ ผมไม่อยู่ – Wiesz, tamten dzień, kiedy przyszedłeś, mnie wtedy nie było.

สิ / ซิ / ซี

Chociaż każde z tych słówek wymawia się trochę inaczej, znaczenie mają takie samo.

1. Żeby wyrazić ponaglenie lub rozkaz, silniejsze niż นะ:

มาสิ – Chodź tutaj!
กินสิ – Jedz!

2. Żeby podkreślić, że się z czymś zgadzamy:

ชอบไหม – Podoba ci się?
ชอบสิ – Jasne(że mi się podoba)!
คุณจะมาไหม – Przyjdziesz?
มาสิ – Jasne(że przyjdę)!

จัง

Używane w mowie potocznej, oznacza „bardzo” i zazwyczaj odnosi się do pozytywnych emocji.

สวยจัง – Jakie ładne!
คนนั้นผอมจัง – Ale on jest szczupły!

เลยจัง

Oprócz funkcji partykuły grzecznościowej może też być używane jako samodzielne słowo.

1. W znaczeniu „ani trochę” lub „wcale”:

ไม่ชอบเลย – Wcale mi się nie podoba.
อันนี้ไม่ดีเลย – To bardzo niedobrze.

2. W połączeniu z จัง oznacza jeszcze silniejszą pozytywną emocję:

สวยจังเลย – Jakie (bardzo) ładne!
คนนั้นผอมจังเลย – Ale on jest (bardzo) szczupły!

3. Jako samodzielne słowo oznacza „więc”, „a zatem”:

วันนี้ไม่สบาย เลยไปหาหมอ – Nie czuję się dziś dobrze, więc idę do lekarza.
ขี้เกียจ เลยไม่ทำงาน – Mam lenia, więc nie pracuję.

จ๊ะ

ma podobną funkcję co ครับ i คะ, ale może być używane zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn (chociaż kobiety używają จ๊ะ częściej).

1. Na końcu zdania pytającego zamiast ครับ i คะ, zazwyczaj między bliskimi osobami lub wobec niższych statusem:

จะไปไหนจ๊ะ – Dokąd się wybierasz?
กินสิจ๊ะ – Jedz, jedz.

2. Można użyć จ๊ะ po czyimś imieniu, żeby tę osobę zawołać lub zwrócić jej uwagę:

หนุจ๊ะ – Ty! (do małego dziecka)
เล็กจ๊ะ – Lek! (do osoby o imieniu Lek)